วันที่ 26 พ.ย. 2566 ผู้สื่อข่าวรายงานว่า ที่บ้านโป่งแค ต.ด่านช้าง อ.นากลาง จ.หนองบัวลำภู เป็นที่นาและไร่อ้อยของ นางทองส่วน ภูมี อายุ 53 ปี อยู่บ้านเลขที่ 84 หมู่ที่ 10 บ้านโนนถาวร ต.ด่านช้าง อ.นากลาง จ.หนองบัวลำภู ซึ่งเป็นแม่ของ นายวิฑูรย์ หรือ ไพร ภูมี อายุ 33 ปี แรงงานไทย 10 คนแรกที่ถูกกลุ่มฮามาส ในประเทศอิสราเอล จับเป็นตัวประกันและปล่อยตัวมา เมื่อช่วงเวลา 23.00 น.วันที่ 23 พฤศจิกายน 2566 ที่ผ่านมา
ผู้สื่อข่าวได้รับแจ้ง จาก นางรุ่งอรุณ วิชาเงิน ญาติที่เป็นเสมือนพี่สาวที่คอยติดตามข่าวหา นายวิฑูรย์ ภูมี มาอย่างต่อเนื่องว่า หนึ่งในคนงานไทยที่ถูกปล่อยตัว 10 คนแรกนั้น มีน้องชายตัวเองอยู่ด้วยคืนนั้นทั้งตกใจดีใจร้องไห้ และพี่สาวบอกได้วีดีโอคอล พูดคุยกับน้องแล้ว น้องมีสภาพร่างกายแข็งแรงสมบูรณ์ ไม่ได้ถูกจับทรมาน ได้กินข้าว กินน้ำตามปกติ ก็เลยสบายใจ ความรู้สึกในตอนนี้ดีใจที่สุด เหมือนตายแล้วเกิดใหม่ เชื่อคำว่า สวรรค์มีจริง ที่น้องรอดชีวิต เพราะก่อนหน้านี้ตอนนั้น หลายคนรวมทั้งเพื่อนน้องชายที่อยู่ใน คิบบุตส์ เนียร์ ออซ (Kibbutz Nir Oz) เดียวกันที่รอดชีวิตมาก่อนนั้น 3 คน ก็บอกว่าน้องชายเสียชีวิตแล้ว เพราะว่าไม่ได้เห็นกัน แต่หลังจากตรวจดีเอ็นเอ แล้วไม่พบว่ามีน้องชายเสียชีวิตและทางสถานทูตได้แจ้งมาว่า ถูกจับเป็นตัวประกันแต่ก็อดคิดไม่ได้ว่าจะอยู่อย่างไร กินอย่างไร ได้กินข้าว กินน้ำ ทรมานหรือไม่ เมื่อทราบจากพี่สาวว่าเขาดูแลลน้องชายปลอดภัยไม่ถูกจับทรมานก็สบายใจ ตอนนี้ก็ทำไร่อ้อย นอนอยู่นา เลี้ยงควายดำ 2 ตัว ที่น้องชายส่งเงินมาซื้อไว้ให้เลี้ยง รอน้องชายกลับมา
โดย นายวิฑูรย์ฯ น้องชายเล่าว่าตอนถูกจับไปนั้น กำลังนอนอยู่ บอกว่าไม่เห็นใคร เมื่อเลิกงานมาแล้วก็นอนเลย พอตอนเช้ามีเสียงปืนและเสียงคนบุกเข้ามา นำผ้ามาคลุมหัวและนำตัวออกไปในอุโมงค์ใต้ดินในฉนวนกาซา ขณะนั้นก็มีเสียงคนร้องบอกว่า ไทยแลนด์ ๆ ไม่ให้ฆ่า เขาก็ไม่ฆ่า เขาก็อุ้มไปที่ฉนวนกาซาเลย โทรศัพท์ก็ไม่ได้ถือไปเลย พร้อมทั้งได้บอกว่า อีก 2-3 วัน คงจะได้กลับบ้านฝากบอกแม่ด้วยไม่ต้องร้องไห้ นางทองส่วน ผู้เป็นแม่บอกเล่าพร้อมเสียงหัวเราะ รอยยิ้มที่ถึงลูกชายที่เล่าผ่านพี่สาวให้ฟัง
โดยนางทองส่วนฯ เล่าว่าในช่วงที่ทุกคนทั่วโลกวิตกกังวล ก็ไม่ทราบข่าวติดต่อกับลูกชายไม่ได้ ก็ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร ทั้งไปหาหมอดู หาพระ ไปบนบานไว้ตามสถานที่ต่างๆ ขอให้ได้ลูกชายกลับมา หากตายก็ขอให้เห็นศพได้นำศพกลับมาทำบุญที่บ้าน แต่หากไม่ตายก็ขอให้ได้เดินมา ขอให้ปลอดภัย ไปหาหมอดู บางแห่งก็บอกว่า ลูกชายตายแล้ว แต่ไปหาพระอาจารย์บุญโฮม ที่วัดภูผายาว ต.เทพคีรี อ.นาวัง จ.หนองบัวลำภู บอกว่าลูกชายไปกับคณะใหญ่ถ้าทหารช่วยได้ก็รอดชีวิต เชื่อและยอมรับวัดแห่งนี้ร้อยเปอร์เซ็นต์เลยและก็ได้บนไว้ที่นี่ด้วย หลังลูกชายกลับมาก็จะได้ไปแก้บน และจัดพิธีบายศรีสู่ขวัญพร้อมกับจะให้บวช สะเดาะเคราะห์รับชีวิตใหม่แต่ก็ยังไม่รู้ว่าจะไปบวชที่ไหน
นอกจากนั้น แม่ของนายวิฑูรย์ ยังได้พูดถึงลูกชายว่า ทางด้าน นายมานะ ภูมี ซึ่งเป็นพ่อได้บอกกับตนตลอดว่าลูกไม่ตายเชื่อมั่นมาอย่างนั้นตลอด คิดว่าลูกไม่ตายโอกาสรอด 70 เปอร์เซ็นต์ ตายเพียง 30 เปอร์เซ็นต์เท่านั้น พอทราบข่าวว่าลูกรอดชีวิตก็ยังได้บอกกับภรรยาว่า เชื่อไหมว่าลูกไม่ตาย ซึ่งผู้สื่อข่าวได้สอบถามว่า พ่อได้มีของดีอะไรให้กับลูกชายไปไหมถึงได้เชื่อมั่นว่าลูกปลอดภัยไม่เสียชีวิต แม่ก็ได้บอกว่าพ่อได้ให้เป็น หมากหลอดกับพระอะไร จำไม่ได้ และพี่สาวก็ยังได้สอบถามถึงเพื่อน คนงาน จาก จ.หนองบัวลำภู ด้วยกันที่อยู่ในคิบบุตส์ เนียร์ ออซ เดียวกัน คือ นายเสถียร สุวรรณคำ บ้านเลขที่ 117 หมู่ที่ 2 บ้านหัน ต.บ้านพร้าว อ.เมือง จ.หนองบัวลำภู ที่มีข่าวว่าถูกจับเป็นตัวประกันเช่นกันบอกว่า ไม่เห็นกันเลย
ส่วนทางด้าน เด็กหญิงจิราภรณ์หรือน้องทิพย์ ภูมี อายุ 12 ปี เรียนอยู่ชั้นประถมปีที่ 6 ได้โทรศัพท์พูดคุยกับพี่ชายเป็นประจำก็บอกว่า ไม่คิดว่าพี่ชายจะรอดชีวิตกลับมา เมื่อรู้ข่าวก็รู้สึกดีใจมากเช่นกัน เพราะได้คุยกับพี่ชายครั้งสุดท้ายเมื่อวันที่ 4 ตุลาคม 2566 จากนั้นเมื่อเกิดเหตุก็ติดต่อไม่ได้อีกเลย รู้สึกดีใจมาก
